13 Juli - Fraser Island
Door: Michelle & Vincent
Blijf op de hoogte en volg Raymond
13 Juli 2010 | Australië, Rainbow Beach
Na een korte instructie en een testritje zijn we vanmorgen met onze 4WD richting Fraser Island gereden. Dit is het grootste, natuurlijk gevormde zandeiland ter wereld en is ongeveer 25 kilometer breed en 100 kilometer lang. Omdat we vanaf het strand de ferry op moesten rijden konden we de 4WD gelijk al testen. Tijdens onze korte overtocht van 5 minuten werden we gelijk getrakteerd op iets moois: we zagen 2 keer een groep dolfijnen zwemmen! We hebben er in het totaal 7 gezien.
De dag begon sowieso goed, want toen we op Fraser Island aankwamen zagen we al meteen 2 dingo’s lopen! Nog geen 100 meter verderop zagen we een derde dingo.
Op Fraser Island zijn geen wegen – je kunt bij laagtij over het strand aan de oostkant van het eiland rijden. Het midden van het eiland bestaat helemaal uit regenwoud, waar allemaal zandpaden liggen die als wegen dienen.
Omdat het laagtij werd, zijn we begonnen op het strand, aan de oostkant van het eiland dus. Het zand was nog een beetje nat, waardoor het rijden in het begin een beetje wennen was. Op het strand zijn we verschillende dieren tegengekomen, waaronder een aantal kwallen, verschillende vogels en (dode) vissen en ook nog drie dingo’s. Over het strand liepen ook verschillende kreekjes, die (zoet) water vanuit het binnenland van het eiland naar zee laten stromen. Sommige hiervan waren behoorlijk diep, waardoor papa flink af moest remmen.
Na ongeveer 60 kilometer gereden te hebben en een heleboel mooie planten, dieren en vergezichten gezien te hebben, kwamen we aan bij het scheepswrak de Maheno. Dit passagiersschip is in 1935 hier terecht gekomen, nadat het door een cycloon aan land gespoeld werd en schipbreuk leed. Door de jaren heen is er heel weinig van het wrak overgebleven.
Als je het scheepswrak een paar kilometer voorbij bent, veranderen de zandduinen in rotsformaties. Hier vind je ook de Pinnacles (natuurlijke kathedralen). Op het strand zagen we een hele grote aangespoelde rog (Manta Ray). Hierna moesten we omkeren, omdat we anders de laatste boot om 5 uur niet zouden halen. We wilden namelijk ook nog een stukje van het binnenland zien.
Halverwege op de terugweg (bij Eurong – een klein vakantiedorpje) zijn we het regenwoud ingegaan. Je rijdt hier over een soort ruiterpaden(zandpaden) die niet veel breder zijn als de auto zelf en vol met hobbels en kuilen zitten. Hier is een 4WD echt noodzakelijk! De meeste stukken waren eenrichtingsverkeer, maar op weg naar Birrabeen Lake kregen we toch ineens tegenliggers. Dit was een nieuwe uitdaging voor pa, maar door een paar keer achteruit te rijden of tussen de bomen in te parkeren, zijn we er uiteindelijk wel uitgekomen.
De bossen waar we doorheen reden, waren overweldigend mooi; heel veel verschillende soorten bomen, palmen, varens en hertshoorns.
De reis naar Birrabeen Lake had langer geduurd als verwacht, waardoor we hier maar een half uurtje konden blijven en geen tijd meer hadden om te zwemmen. Dit vonden wij wel jammer, want het zag er sprookjesachtig uit; helder lichtblauw water en wit zand, net The Blue Lagoon. We moesten nu gaan opschieten om uit het bos te komen, want we moesten ook nog 34 kilometer over het strand terug richting de boot bij opkomend tij en dat terwijl we nog maar 1 uur tijd hadden! We kwamen precies om 5 uur bij het vertrekpunt van de boot en zagen nog een mooie zonsondergang terwijl we over voeren. Het was een schitterende maar vermoeiende dag!
Kijk voor bijbehorende foto's op: http://www.picturetrail.com/sfx/album/view/23356236
De dag begon sowieso goed, want toen we op Fraser Island aankwamen zagen we al meteen 2 dingo’s lopen! Nog geen 100 meter verderop zagen we een derde dingo.
Op Fraser Island zijn geen wegen – je kunt bij laagtij over het strand aan de oostkant van het eiland rijden. Het midden van het eiland bestaat helemaal uit regenwoud, waar allemaal zandpaden liggen die als wegen dienen.
Omdat het laagtij werd, zijn we begonnen op het strand, aan de oostkant van het eiland dus. Het zand was nog een beetje nat, waardoor het rijden in het begin een beetje wennen was. Op het strand zijn we verschillende dieren tegengekomen, waaronder een aantal kwallen, verschillende vogels en (dode) vissen en ook nog drie dingo’s. Over het strand liepen ook verschillende kreekjes, die (zoet) water vanuit het binnenland van het eiland naar zee laten stromen. Sommige hiervan waren behoorlijk diep, waardoor papa flink af moest remmen.
Na ongeveer 60 kilometer gereden te hebben en een heleboel mooie planten, dieren en vergezichten gezien te hebben, kwamen we aan bij het scheepswrak de Maheno. Dit passagiersschip is in 1935 hier terecht gekomen, nadat het door een cycloon aan land gespoeld werd en schipbreuk leed. Door de jaren heen is er heel weinig van het wrak overgebleven.
Als je het scheepswrak een paar kilometer voorbij bent, veranderen de zandduinen in rotsformaties. Hier vind je ook de Pinnacles (natuurlijke kathedralen). Op het strand zagen we een hele grote aangespoelde rog (Manta Ray). Hierna moesten we omkeren, omdat we anders de laatste boot om 5 uur niet zouden halen. We wilden namelijk ook nog een stukje van het binnenland zien.
Halverwege op de terugweg (bij Eurong – een klein vakantiedorpje) zijn we het regenwoud ingegaan. Je rijdt hier over een soort ruiterpaden(zandpaden) die niet veel breder zijn als de auto zelf en vol met hobbels en kuilen zitten. Hier is een 4WD echt noodzakelijk! De meeste stukken waren eenrichtingsverkeer, maar op weg naar Birrabeen Lake kregen we toch ineens tegenliggers. Dit was een nieuwe uitdaging voor pa, maar door een paar keer achteruit te rijden of tussen de bomen in te parkeren, zijn we er uiteindelijk wel uitgekomen.
De bossen waar we doorheen reden, waren overweldigend mooi; heel veel verschillende soorten bomen, palmen, varens en hertshoorns.
De reis naar Birrabeen Lake had langer geduurd als verwacht, waardoor we hier maar een half uurtje konden blijven en geen tijd meer hadden om te zwemmen. Dit vonden wij wel jammer, want het zag er sprookjesachtig uit; helder lichtblauw water en wit zand, net The Blue Lagoon. We moesten nu gaan opschieten om uit het bos te komen, want we moesten ook nog 34 kilometer over het strand terug richting de boot bij opkomend tij en dat terwijl we nog maar 1 uur tijd hadden! We kwamen precies om 5 uur bij het vertrekpunt van de boot en zagen nog een mooie zonsondergang terwijl we over voeren. Het was een schitterende maar vermoeiende dag!
Kijk voor bijbehorende foto's op: http://www.picturetrail.com/sfx/album/view/23356236
-
14 Juli 2010 - 07:26
Nesibo:
Wat een verschrikkelijke mooie vakantie maken jullie en ook de reisverslagen zijn geweldig. Wij volgen jullie op de voet. Bob zit volgens ons nog niet in de winterslaap het is vrij rustig. Wij horen of zien hem nauwelijks. Wij wensen jullie een voorspoedige reis en nog heel veel vakantieplezier. Groetjes de buurtjes. -
14 Juli 2010 - 18:36
Pa Opi:
ik volg jullie en het komt best goed met een chauffeur als raymond dikke kus voor allemaal doei opi -
14 Juli 2010 - 19:40
Pa Opi :
heb jullie mail gelezen en heb zaterdag een smsje gehad van biec uit france daarna niets gehoord doei -
15 Juli 2010 - 20:16
Gos En Les:
we volgen jullie ook.
wat een mooie foto's en verslagen.
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
