2 & 3 Augustus - Naar Adelaide River

2 augustus:
Omdat langzaamaan ook onze vakantie ten einde loopt, gaan we niet zuidelijker dan Katherine. Daarom zijn we vandaag rustig aan weer richting het noorden gereden. Vlakbij Katherine ligt Springvale Homestead. Dit is de oudste nog intact zijnde nederzetting van het Northern Territory. Dit gebouwtje is nu de receptie van een camping geworden. Hier omheen staan nog bomen uit 1879!
We hebben ook nog even pootje gebaad in de Hotsprings die ook vlakbij Katherine liggen. Het kristalheldere water wordt verwarmd door de vulkanische werking vanuit de grond en is dan ook wel 35 graden!
Hierna zijn we naar Hayes Creek gereden en zijn we onderweg heel veel zogenaamde road trains tegen gekomen. Hayes Creek is niets meer dan een benzinestation waar je iets te eten kunt krijgen, een motelletje en een camping, waar wij gekampeerd hebben. In een van de vele boekjes die Vincent verzameld had, las hij dat er hier in de buurt een vliegveld uit de Tweede Wereldoorlog met daarbij een vliegtuigkerkhof moest zijn. Dit sprak Pa en Vincent nogal aan en daarom zijn we gaan kijken of we dit konden vinden. Het vliegveld heette Fenton Airfield en werd in de Tweede Wereldoorlog door onder andere de Amerikanen en Britten gebruikt als verdedigingsvliegveld om de bombardementen van de Japanners tegen te kunnen gaan. Volgens het boekje moest het vliegveld aan een zijweg van de oude highway richting Darwin liggen. De weg werd steeds smaller en op een gegeven moment wees een bordje naar een zijweg waar een hek voor stond. We dachten eerst dat we fout zaten, want er liepen allemaal koeien rond. We hebben toch maar het hek geopend en zijn tussen het vee door het terrein op gereden. Het was hier angstvallig stil en op de koeien was er niemand te bekennen. We moesten over een zandpad rijden en Ma was het daar eigenlijk niet mee eens omdat de camperverhuur dat niet toestaat. Maar je kent Pa en wij houden wel van een avontuurtje, dus zijn we tussen de koeienvlaaien doorgereden en stonden we opeens op de landingsbaan. We vonden het toch wel een mooie gelegenheid om te proberen los te komen en zijn over de 3 kilometer lange landingsbaan gespurt – loskomen is niet gelukt.
Omdat er hier ook een vliegtuigkerkhof moest zijn hebben we eerst even op een bord naaste de landingsbaan gekeken om te kijken waar het zich zou moeten bevinden. De weg die naar het kerkhof zou moeten lijden was totaal ongeschikt voor een camper dus hebben we die maar op de airstrip laten staan. Na een flink stuk lopen, zagen we eindelijk de eerste tekenen dat er inderdaad een vliegtuigkerkhof moest zijn – er stond namelijk een nieuw bord met daarnaast de restanten van een Liberator B-24. Omdat we in de directe omgeving geen andere onderdelen meer zagen liggen en Ma nerveus begon te worden omdat het donker werd en we wel erg ver van de bewoonde wereld zaten, besloten we terug te lopen. Vincent en Michelle waren toch nog eigenwijs en liepen een paadje in dat achter het wrakstuk de begroeiing in liep. Hier vonden ze het kerkhof! Pa en Ma waren intussen al terug bij de camper en vroegen zich af waar zij bleven en zijn toen met camper en al toch maar die onbegaanbare weg opgegaan. Toen hebben we nog even met z’n vieren op het kerkhof rondgekeken. Na een paar foto’s gemaakt te hebben zijn we snel de camper in gesprongen en terug op weg gegaan naar de camping.
Op de terugweg naar de camping hebben we nog een hoop dode kangoeroes gezien, en nu was het opletten geblazen omdat deze beesten juist rond de avond gaan bewegen. We hebben geen kangoeroes voor ons de weg over zien steken, maar wel een dingo die gelukkig snel genoeg aan de overkant van de weg was.

3 augustus:
Vandaag zijn we op weg gegaan naar Adelaide River. We reden een stuk over de oude highway, zodat we een via een (onverharde) zijweg naar de Robin Falls konden. Hier zijn we, niet echt handig, op onze slippers door de rivierbedding over allemaal losliggende stenen naar de waterval gelopen. De waterval was mooi en gelukkig was het pad niet zo lang.
Op de terugweg liep Vincent voorop. Hij kwam ineens terugrennen, want hij was geschrokken van een slang van ongeveer 50 cm lang die hij niet gezien had en waar hij bijna op stond! Gelukkig had de slang geen interesse in ons en verdween hij in het water. Het laatste stuk hebben we nog beter opgelet waar we liepen en vooral Michelle wilde snel terug naar de camper.
In Adelaide River zelf zijn we naar het Adelaide River treinstation geweest. In het station en de daarbij behorende loods was een museum gemaakt. Ook konden we rond kijken op het terrein waar onder andere nog de oude watertoren en de oude pomp stonden. Toen we buiten stonden, kwam er nog een trein langs. We hoopten dat het weer de Ghan zou zijn, maar jammer genoeg was het een goederentrein met héél veel wagons.
Hierna zijn we nog naar de War Cemetery in Adelaide River geweest. Adelaide River was de Australische frontlinie in de tweede wereldoorlog en hier ligt dan ook een begraafplaats met monument voor militairen en burgers die gesneuveld zijn tijdens de bombardementen van de Japanners.
Nu zitten we inmiddels in Batchelor; een klein plaatsje vlakbij Litchfield National Park. Hier gaan we morgen dan ook naartoe.

Kijk voor bijbehorende foto's op: http://www.picturetrail.com/sfx/album/view/23400101