16 en 17 Augustus - Route 66 en Las Vegas

16 Augustus – Grand Canyon & Route 66 (Williams – Kingman)

Na gister de Grand Canyon al vanaf de rand bekeken te hebben, gingen we de canyon vandaag uit de lucht bekijken! Na vroeg te zijn opgestaan, waren we keurig om half 8 bij het helikopterbedrijf. Na een korte uitleg waren we rond 8 uur klaar om de lucht in te gaan.

Vooraf was er wel sprake van enige spanning – geen van ons vieren had tenslotte ooit in een helikopter gevlogen. Na opgestegen te zijn had deze spanning echter al gauw plaatsgemaakt voor puur genot en enthousiasme; de helikopter vloog heerlijk en het uitzicht was fantastisch!!

Gedurende een rondvlucht van zo’n 45 minuten zijn we over de Grand Canyon en het daaromheen liggende Kaibab National Forest gevlogen. Naast de overgrote delen van de centrale en oostelijke South Rim, die we gisteren al hadden bekeken vanaf de grond, hebben we vanuit de lucht ook de North Rim en het westelijke deel van de South Rim gezien.

Vanuit de lucht was het af en toe lastig om in te beelden hoe groot alles was aangezien er haast geen oriëntatiepunten zijn. Wanneer je echter beseft dat je tientallen kilometers over de Grand Canyon vliegt in een helikopter die af en toe wel over de 200 kilometer per uur gaat, krijg je pas écht een indruk van de immense afmetingen van de Grand Canyon. Zo leek de Colorado River bijvoorbeeld niet veel groter dan een streepje water, terwijl deze op de meeste stukken wel zo’n 90 meter breed is!

Alhoewel we deze vakantie al vele rotsformaties en canyons hebben gezien, is de Grand Canyon wel echt een verhaal apart.
Wat vooral mooi was om te zien, was het verloop van de canyon en de stijle klifwanden – vanuit de lucht is dit velen malen beter te zien dan waar dan ook. Daarnaast was het ook leuk om delen van de North Rim te zien. Door haar hogere ligging ziet deze Rim er weer heel anders uit dan de South Rim. Op de North Rim vind je namelijk veel meer begroeiing en ander soort bomen (Aspen Trees bijvoorbeeld).

De helikoptervlucht was in één woord onbeschrijfelijk. We hebben geprobeerd zo veel mogelijk per camera en video vast te leggen, maar de échte beleving staat op ons netvlies gegrift en is simpelweg uniek – geen foto die dat adequaat kan beschrijven.

Daarbij hadden we het geluk begeleid te worden door een hele aardige en enthousiaste piloot. Alhoewel deze jongen niet veel ouder leek dan Michelle en mij, heeft hij ons voorzien van een geweldige vlucht met de nodige dosis humor en informatie.

Na onze fantastische ervaring boven de Grand Canyon hebben we dit National Park achter ons gelaten en zijn we wederom naar Williams gereden. Na nog even kort gestopt te zijn in dit plaatsje hebben we de Route 66 weer opgepakt.

Vanaf Williams kan het langste stuk onafgebroken Route 66 dat op het gehele traject van Chicago tot Santa Monica te vinden is, gereden worden. Uiteraard hebben wij dit gedaan. Dit heeft ons onder andere door Seligman gebracht. Wie de naam van dit stadje noemt, zal in dezelde zin de familienaam ‘Delgadillo’ laten vallen. Dit waren twee broers die zich hard hebben gemaakt voor het behoud van de Route 66.
Evenals pa en ma in ’92 al hadden gedaan, hebben we bij Snowcap – de hamburgertent van de inmiddels overleden Juan Delgadillo – een hamburger gegeten. Na ook nog in de souvernirs- en kapperswinkel van broer Angel Delgadillo te hebben rondgekeken hebben we Seligman achter ons gelaten.

Via verschillende kleine plekjes, vele verlaten motelletjes en de authentieke Hackberry trading post zijn we terechtgekomen in Kingman. We zijn hier precies op het juiste moment, aangezien dit stadje dit jaar de eer heeft het International Route 66 Festival te verzorgen. En laat dat nu precies van 14 tot 17 Augustus plaatsvinden! In Kingman troffen wij daardoor afgezette straten aan die vol stonden met klassieke Amerikaanse auto’s. Buicks, Chevrolets, Cadillacs, Chryslers, Dodges, Fords, Pontiacs – noem de merken maar op, ze waren allemaal vertegenwoordigd, zowel hot rods als gerestaureerde of authentieke modellen. Ook was er live muziek van de Route 66 Show Band, wat de sfeer helemaal compleet maakte.

Al met al was vandaag een lange, maar zeer indrukwekkende en mooie dag. Morgen gaan we nog een stuk van de Route 66 rijden tot aan de staatsgrens met Californië. Hierna gaan we richting het noorden, naar de staat Nevada waar we de Hoover Dam en Las Vegas gaan bezoeken.

17 Augustus – Oatman, Hoover Dam & Las Vegas

Vanmorgen zijn we vanuit ons motelletje in Kingman vertrokken richting Oatman, het volgende leuke plekje aan de Route 66. Onze eindbestemming vandaag zou Las Vegas zijn, waar we vanavond een appartementje net achter de strip geboekt hadden.

De Route 66 richting Oatman liep helemaal door de bergen met scherpe bochten, een woenstijnachtig landschap en uiteindelijk een bergpas, waarna de weg weer ging dalen. Ik zat bij pa achterop en het is heel bijzonder om dit vanaf de motor mee te maken. Het was een prachtige route en je kunt je haast niet voorstellen dat deze weg vroeger de enige doorgaande weg geweest is.

Eenmaal in Oatman aangekomen, kwamen de ezeltjes - waar dit oude mijnwerkersstadje om bekend staat – ons al begroeten. Ooit zijn ezels naar dit stadje gebracht om ze in te kunnen zetten bij het werk in de mijnen en tegenwoordig worden ze hier ook beschermd, omdat men vindt dat deze dieren bij de geschiedenis van dit stadje horen. Overal op straat lopen ezels, die zich ook zonder probleem door mensen laten aaien. Verder wordt er twee keer per dag een vuurgevecht in scene gezet in Oatman. Ook dit hebben wij gezien.

Omdat je eigenlijk middenin de woestijn zit, was het erg warm en hebben we onze weg snel weer vervolgd tot aan de staatsgrens met Californië.Totaan de grens zijn nog maar hele kleine stukjes van de Route 66 bewaard gebleven waaraan niet veel noemenswaardigs ligt, dus daarom besloten we de Interstate 40 weer op te pakken. Bij Needles loopt een weg omhoog richting Las Vegas, dus daar hebben we de Interstate 40 verlaten en zijn we richting Las Vegas gereden.

Vlak voor Las Vegas ligt de Hoover Dam. Hier zijn we ook nog even naartoe gereden en het is indrukwekkend om te zien hoe groot deze dam is. De weg hier naartoe is ook streng beveiligd, want alle auto’s worden geïnspecteerd en wij moesten zelfs onze dakkoffer – waar Vincent en ik in slapen – openmaken. Ergens wel te begrijpen, als je bedenkt hoeveel waarde deze dam heeft voor Amerika. Zonder deze dam zouden verschillende grote steden – zoals Los Angeles en Las Vegas – eigenlijk niet kunnen bestaan, omdat er dan geen watertoevoer meer zou zijn.

Na de Hoover Dam bezocht te hebben, zijn we Las Vegas ingereden. We waren ongeveer rond 7 uur in het appartement, wat eigenlijk recht tegenover het nieuw gebouwde reuzenrad ligt. Dit reuzenrad is helemaal verlicht met neon en is het grootste ter wereld.

Rond 9 uur zijn we de stad ingegaan. Eerst zijn we met de auto over de strip gereden, maar het was zo druk dat er haast geen doorkomen aan was. Daarom zijn we daarna maar gaan lopen over de strip. Het is echt bijzonder om te zien dat de helft van deze hotels en casino’s nabootsingen zijn van bekende gebouwen of steden over de hele wereld. Zo is er een hotel waarin Venetië is nagebouwd (inclusief grachten en gondola’s), zijn 8 bezienswaardigheden uit New York (waaronder het Vrijheidsbeeld en de Brooklyn Bridge) nagebouwd en staat ook hier een Eiffeltoren. Het is bizar om te zien hoe deze stad ’s avonds tot leven komt en bestaat uit neon licht, shows die bij hotels worden uitgevoerd en natuurlijk casino’s. Las Vegas, overdag niets meer dan elke andere stad, ’s avonds de bekende gokstad waar alles kan. Dat is het beeld wat bij mij is blijven hangen.

Foto's van de Grand Canyon en Route 66 staan onder de volgende link: http://goo.gl/uGTkLs

Foto's van de Hoover Dam en Las Vegas volgen nog