7 Juli - Las Terrazas y Pinar del Rio

Vanmorgen hebben we Habana achter ons gelaten en zijn we richting het westen gereden. Het eerste deel van onze route naar Pinar del Rio hebben we gereden over de ´toeristische route´die ons door kleine dorpjes en langs plattelandshutjes bracht. Na de plaats Mariel zijn we de snelweg weer opgegaan. Wat tot nu toe opviel was dat overal langs de weg propagandaborden voor Che Guevara en Fidel Castro te zien zijn. Bovendien zijn we vandaag nog veel primitievere manieren van vervoer tegen gekomen dan de bijna uit elkaar vallende oldtimers. Even buiten de stad zijn de paard en wagen en de ossenkar normale vormen van transport en is zelfs een fiets met een koelkast of krat vol fruit achterop een normale zaak.

Onderweg zijn we het Nationaal Park Las Terrazas ingegaan. Dit gebied was in de jaren ´60 door ontbossing bijna geheel braak, maar door massale herbeplanting is het nu een prachtig natuurgebied. Het gebied dankt zijn naam aan het feit dat de nieuwe beplanting in de vorm van terassen werd aangelegd. In Las Terrazas hebben we onder andere een voormalige koffieplantage gezien.

In de middag zijn we aangekomen in Pinar del Rio. Het was hier haast onmogelijk om uit de auto te stappen zonder besprongen te worden door goedwillende Cubanen die de weg wilden wijzen of wel een goed hotel of restaurant wisten. Zo waren we bijvoorbeeld al twee keer aangesproken door een in de gele trui gehulde Fidel Armstrong die ons constant bleef achtervolgen op zijn racefiets. We hebben nog geprobeerd los te raken van het peleton en bij hem weg te rijden, maar dit bleek praktisch onmogelijk. Pas toen we Pina del Rio uitreden gaf Fidel Armstrong het op. Om deze reden heeft hij zijn gele trui naar ons idee dubbel en dwars verdiend. Zo blijkt dus dat de Tour ook in Cuba springlevend is!

Hierna ontstond bij ons echter wel de vraag of we achterdochtig tegenover al deze behulpzaamheid moesten staanñ het antwoord op deze vraag is ons nog onbekend..

Pinar del Rio was overigens wel een leuk stadje dat gekenmerkt wordt door zijn kleurige gebouwen met Griekse zuilen. We wilden de sigarenfabriek Fransisco Donatien ook bezoeken, maar na deze uiteindelijk gevonden te hebben is het vanwege al onze achtervolgers en belagers slechts bij een foto gebleven. Wel hebben we nog wat inkopen gedaan in een voor Cubaanse begrippen luxe Supermercado. De schappen waren erg leeg en aangezien we onze tas bij de ingang in een rek moesten achterlaten, hebbenw e eht vermoeden dat ze bang waren dat we de schappen zouden aanvullen in plaats van leeghalen.

Aan het einde van de middag zijn we aangekomen in Vinales, waar ons hotel voor de komende twee nachten zich bevindt. Na wat door dit gezellige plaatsje rondgereden te hebben, zijn we bij Hotel La Ermita aangekomen. We hebben hier scahttige kabinetjes die een prachtig uitzicht geven over de Vallei van Vinales. Deze vallei wordt gekenmerkt door zogenaamde olifantruggen - hoge rotsen van kalksteen die in de prehistorie ontstaan zijn - en tabaksplantages die we morgen van dichterbij gaan bekijken.
Ook hebben we kennis gemaakt met de Cubaanse tuinman die ons bloemen en zelfgerolde sigaren kwam brengen. Weer rees de vraag hoe we hier mee om moesten gaan. Ook hij is een van onze belagers, maar dit ervaren we toch heel anders. Zo vroeg hij niet om Peso´s maar hoogstens om wat dageljiks levensmiddelen of eventueel oude schoenen, omdat deze voor de autochtone bevolking schaars zijn.

We hebben de dag op het terras afgesloten met een echte Cubaanse Mojito en een Cuba Libre